Jo Jongen
Heel wat jaren moet ik teruggaan om mijn eerste ervaringen met fotografie voor de geest te halen. De bekende Agfa Box en een zwart-wit fotorolletje met 24 of 36 opnamen. Een mysterieuze donkere kamer met een rood en geel lampje en niet te vergeten de lucht van de ontwikkelaar. Het had iets spannends want heel langzaam kwamen de contouren van de betreffende opname te voorschijn. In die tijd keek ik gebiologeerd naar de hand-ingekleurde foto's van een voor mij destijds zeer oude vijftigjarige kennis van mijn ouders.
Inderdaad ik
ben bij lange na niet het jongste lid van de fotoclub. Als sinds heel
wat jaren gepensioneerd zit ik niet achter de bekende geraniums en
heb vele interesses. Reizen en het schrijven van verhalen
daaromtrent, met aanvullende foto's is slechts één er van.
Slenter tijdens mijn reizen graag in mijn eentje rond om gewone
alledaagse dingen en mensen te fotograferen.
Bij de fotobesprekingen wacht ik steeds -met de nodige spanning- de meningen en vooral de op- en aanmerkingen van de clubleden af. Kortom; je leert van elkaar.